...... bo życie jest w naszych rękach

wtorek, października 14, 2014 InesWorld 46 Komentarzy

Aż mnie ciarki przeszły jak to czytałam. Rzeczywiście słysząc statystyki czy czytając artykuły o raku piersi chyba nie bierzemy pod uwagę tego, że może to dotyczyć nas lub naszych bliskich. Dobrze, że wygrałaś tą walkę, choć domyślam się, że lekko nie było.

Zbiło mnie z nóg. Nie wiem, co napisać. Izuniu, jesteś bardzo mądrą osobą, bardzo dzielną i gratuluję poskromienia choroby. Życzę dużo zdrowia i pędzę do domu się przebadać. Rodzicielkę też pogonię. Pójdę do lekarza - może ta krostka pod pachą, to nie krostka?
Dziękuję za tego posta!

Właśnie sama przygotowałam mani na ten temat który jest dla mnie bardzo bliski.Większość kobiet w mojej rodzinie zmarło na raka piersi,druga połowa walczy ale z marnym skutkiem.Bardzo się cieszę że pokonałaś straszną chorobę.Trzeba o tym mówić i uświadamiać.

Zdecydowanie jest naszych rękach, warto dbać o siebie i kontrolować stan swoje go zdrowia.

Izunia, jestes bardzo dzielna kobietka :)
Dziekuje Ci za podzielenie sie z nami swoja historia.
Przytulanki kochana <3

o rany, niezwykle mnie poruszył mnie ten wpis, bo spodziewałam się po prostu posta informującego o badaniu piersi... nie wiem nawet co napisać... trzymam kciuki za Twoje zdrowie i życzę abyś nadal tryskała taką pozytywną energią :*

Tos mnie zaskoczyła tym postem... aż nie wiedziałam kompletnie co napisać.
Temat jest bardzo ważny i trzeba o nim mówić. I przypominać nie tylko kobietom o badaniach, ale tez swoim mężczyznom aby się badali... U nas zagrożone są piersi, u nich prostata, która nie daje żadnych objawów, aż może być za późno :(
Ściskam Cie mocno!

Odpadłam.... nie myślałam, że będzie to historia z Twojego ale najważniejsze, że udało Ci wygrać walkę!!!! oby nigdy więcej takich dni w niepewności, bólu i strachu. Izuś ściskam mocno!!!! cieszę się baaardzo, że jesteś wśród nas :)

Izuniu kochana, rozkleiłaś mnie, normalnie się popłakałam, a ja jestem wbrew pozorom bardzo wrażliwa...Kochana trzymam kciuki za Ciebie i twoją radość życia :* masz rację, o tym trzeba mówić i namawiać kobiety , aby o siebie dbały! Super, że tutaj jesteś :)

w sumie to nie wiem co napisać, zaskoczyłaś mnie, jesteś bardzo dzielna i super, że wygrałaś! ;) dobrze, że poruszasz tak trudny temat, bo nie każdy ma odwagę, pozdrawiam :*

Wpis... słów mi zabrakło. Myślę, że każdej z nas uświadomił jak ważne jest regularne badanie się (nawet samemu).
Twoja odwaga w opowiedzeniu historii, wytrwałość i siła są godne naśladowania. To że wygrałaś, jesteś tutaj, prowadzisz blog i cieszysz się życiem jest dowodem jak wspaniałą osobą jesteś :-*

This is a fantastic cause dear Ines and you made a gorgeous manicure for it. I am too wearing this month just pink on my nails to support this cause that is very dear to my heart, because I know how hard it is to suffer from this horrible disease.

Izus... Czekalam na ten wpis..czekalam na ten moment kiedy bedziesz gotowa.na to. Czekalam i myslalam,ze jestem gotowa go przeczytać, wtedy bylo mi juz ciezko i nie potrafilam i sie pogodzić z bolem jaki przeszlas oraz z podziwem jak sobie poradzilas...ale jednak nie bylam na niego zupelnie gotowa..to znaczy ze wycisnal ze mnie resztke lez...jest mi tak przykro, ze to Cie spotkalo, a zarazem jestem dumna z Ciebie ze wygralas! Rak..to okropne chorobsko, mam nadzieje ze uswiadomilas i uswiadomisz wiele nam wszystkim. Masz wspanialą rodzine, meza, dzieci..niesamowici są tak jak i Ty. Mozesz na mnie liczyc Kochana:* jestes naszym Skarbem :**

Chyba nie będę tutaj jedyną, którą ten tekst poruszył. Po 'wejściu" w tę notkę nie przypuszczałam, że przeczytam historię o Tobie. Jestes bardzo silna, dzielna! Powinnaś być dla nas wszystkich przykładem. Niestety człowiek dopiero w takich sytuacjach docenia swoich najbliższych, cieszy się z najdrobniejszych rzeczy. Ostatnio staram się cieszyć tym co mam, cięzko mi to jak na razie idzie, bo z natury jestem raczej pesymistką, ale uczę sie powoli pozytywnego myślenia :) Bardzo się cieszę, że pokonałaś chorobę, ale tak jak wspomniałaś w notce ona zostanie już z Wami do końca życia, bo to co wówczas przeżyliście wiecie tylko Wy. Nadal mam ciarki na ciele po tym co przeczytałam i zapewne zostanie to na długo w mojej pamięci. Dziękuję, że się z nami tym podzieliłaś :*

Prawie się teraz popłakałam...
Podziwiam takie osoby jak Ty i bardzo się cieszę, że udało Ci się wygrać z tym ustrojstwem... Mój tata chorował na raka i niestety tą walkę przegrał :(
Mam nadzieję, że zdrowie będzie ci dopisywało i będziesz tutaj z nami jeszcze bardzo bardzo długo (tak, teraz wyobraziłam sobie jak będąc sfatygowanymi staruszkami piszemy dalej posty :D), swoją drogą bloga zaczęłam prowadzić po śmierci rodziciela, miała to być moja odskocznia :)

Jestem z Tobą całym serduchem. Poniekąd rozumiem, co przechodziłaś, ponieważ moja mama miała raka. Dwukrotnie. Za drugim razem nie był to przerzut, a nowe ognisko. Żaden z tych nowotworów nie był rakiem piersi, ale rak to rak. Na szczęście teraz jest wszystko ok... i mam nadzieję, że to w końcu koniec.

No tego się nie spodziewałam po tym wpisie. Cieszę się Izuś, że udało Ci się wygrać z tym skorupiakiem, że się nie poddałaś, twarda babka z Ciebie! Super, że napisałaś o tym, profilaktyka jest najważniejsza!
I pamiętaj, że blogosfera też Cię wspiera :*

tez sie tego nie spodziewalam, po tym wpisie, az mi lzy stanely w oczach, najwazniejsze ze wygralas! jestem z Toba calym sercem :*

Popłakałam sie przepraszam... bardzo dobry wpis

Podziwiam Ciebie i Twoją odwagę.. jeden post, a wbija w fotel! Jak dobrze,że są takie osoby jak Ty, które mówią o tym i dają do myślenia innym... Duuuuużo zdrówka, siły i uśmiechu życzę :)!

Tak jak większość - nie spodziewałam się, że ten post będzie Twoją historią. Twoje słowa niesamowicie mną wstrząsnęły. Podziwiam Cię za wytrwałość i muszę Ci powiedzieć, że jesteś prawdziwą szczęściarą mając dookoła tylu wspaniałych ludzi którzy Cię wspierają. Cieszę się, że z nami jesteś i zarażasz wszystkich swoją megapozytywną energią :) Życzę Ci dużo zdrówka i jeszcze więcej uśmiechu na twarzy, buziaki :*

Izuniu czytając Twoją historię płakałam jak dziecko. Wiem co to znaczy chorować, tez borykam się z chorobami i różnymi problemami. Tak jak Ty zaczęłam pisać bloga myślałam, że to chociaż w połowie pozwoli mi zapomnieć o problemach. Bardzo się cieszę że masz wszystko za sobą. Zdaję sobie sprawę przez jakie piekło musiałaś przejść i ile nerwów Cię to kosztowało. Ja co dzień modlę się bym lepiej się czuła i było wszystko ok. Izuniu życzę Ci dużo zdrówka, przede wszystkim dużo sił i dużo pozytywnych myśli bo one pozwalają iść do przodu. Pozdrawiam:)

Ech, jesteś bardzo dzielna. Pewna osoba z mojej rodziny też przez to przechodziła. Ja z kolei mam za sobą operacje, na szczęście choroba była uleczalna.

I translated your whole post and we have similarity's in our diagnose. I received the news when I was 37 year old, exactly in 24.November 2012. The difference is that I made 6 chemo's and after that two surgeries, from what one was mastectomy and because of this I never had to make radiotherapy. I am glad that I am here, even if my treatment with hormone pills and injections continues and changes my body. I am glad that I can raise my only daughter! Hogs and kisses dear!